Τον Οκτώβριο του 2023, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 11ο Διεθνές Συνέδριο Βιοχημείας και Φυσιολογίας της Άσκησης, ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά γεγονότα στον τομέα του αθλητισμού και της αθλητικής αποκατάστασης. 

Το συνέδριο συγκέντρωσε καταξιωμένους επιστήμονες από όλο τον κόσμο, οι οποίοι παρουσίασαν τις τελευταίες έρευνες και καινοτομίες στον τομέα της αθλητικής επιστήμης.

Σε αυτό το εξαιρετικό επιστημονικό περιβάλλον, παρουσιάστηκε η μεταπτυχιακή διατριβή του Παναγιώτη Αμπελιώτη, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και την οποία σας παραθέτουμε παρακάτω. 

Η έρευνα επικεντρώθηκε στην πειραματική μελέτη της επίδρασης της άσκησης ολόσωμης δόνησης (Whole Body Vibration – WBV) στις φυσιολογικές παραμέτρους νεαρών ποδοσφαιριστών που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα U-17 της Superleague. 

Οι αθλητές συμμετείχαν σε διάφορα πρωτόκολλα WBV, και η μελέτη μας απέδωσε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την επίδραση της δόνησης στη δύναμη, την ισχύ και τη μυϊκή ενεργοποίηση.

“Μηδενική Επίδραση Τριών Πρωτοκόλλων Ολόσωμης Δόνησης στην Ισομετρική Ισχύ Επέκτασης του Γονάτου και τη Δραστηριότητα του Μυός Vastus Lateralis σε Υψηλού Επιπέδου Έφηβους Ποδοσφαιριστές”

Η οξεία ολόσωμη δόνηση (WBV) έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει τις νευρομυϊκές αντιδράσεις σε ενήλικες ποδοσφαιριστές, ιδιαίτερα σε όσους βρίσκονται σε υψηλό επαγγελματικό επίπεδο. 

Αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι η οξεία WBV μπορεί να ενισχύσει την ισομετρική δύναμη και τη ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα (EMG) στους τετρακεφάλους μύες των ενηλίκων, το βέλτιστο πρωτόκολλο για την εφαρμογή της σε εφήβους παραμένει ανεξερεύνητο. 

Η μελέτη

Αυτή η μελέτη εξετάζει τις οξείες επιδράσεις τριών διαφορετικών πρωτοκόλλων WBV στην ισομετρική δύναμη επέκτασης του γονάτου και την ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα EMG του έξω πλατύ μυ (vastus lateralis). 

Συμμετείχαν δώδεκα έφηβοι άνδρες ποδοσφαιριστές (ηλικίας 16,21 ± 0,32 ετών, ύψους 176,94 ± 8,34 εκ., βάρους 67,29 ± 6,50 κιλά) από επαγγελματική ομάδα U-17. 

Οι παίκτες υποβλήθηκαν σε WBV με τη συσκευή δόνησης Galileo 900 χρησιμοποιώντας τρία πρωτόκολλα: 

  • 1 σετ των 3 λεπτών (P1), 
  • 3 σετ των 1 λεπτού (P2)
  • 6 σετ των 30 δευτερολέπτων (P3) 

Όλα τα πρωτόκολλα εφαρμόστηκαν σε ημι-κάθισμα με συχνότητα 25 Hz. 

Τα πρωτόκολλα διεξήχθησαν σε ξεχωριστές ημέρες με τυχαία σειρά, μετά από ημέρα ξεκούρασης. 

Η ισομετρική έκταση του γονάτου στις 90° του κυρίαρχου άκρου μετρήθηκε χρησιμοποιώντας ισοκινητικό δυναμόμετρο, ενώ ταυτόχρονα καταγραφόταν η ηλεκτρομυογραφική (EMG) δραστηριότητα του μυός vastus lateralis. 

Μετρήθηκαν παράμετροι όπως: 

  • Η ισομετρική μέγιστη δύναμη
  • Ο χρόνος για την επίτευξη της μέγιστης δύναμης
  • Ο ρυθμός ανάπτυξης δύναμης (RFD)
  • Οι EMG μεταβλητές πριν και 2, 5 και 15 λεπτά μετά την παρέμβαση

Αποτελέσματα

Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των πρωτοκόλλων και των χρονικών σημείων (p > 0,05). 

Η μεγαλύτερη ποσοστιαία μείωση της μέγιστης δύναμης στην έκταση του γονάτου παρατηρήθηκε στο P1 στα χρονικά σημεία των 2 λεπτών (−15,22%), 5 λεπτών (−15,28%) και 15 λεπτών (−14,11%) μετά την WBV. 

Ο χρόνος για την επίτευξη της μέγιστης δύναμης επηρεάστηκε περισσότερο στο P1 (πριν: 1,42 ± 1,08 δευτ., 2 λεπτά: 2,81 ± 1,73 δευτ., 5 λεπτά: 2,38 ± 1,39 δευτ., 15 λεπτά: 2,94 ± 1,66 δευτ., p = 0,056). 

Αν και δεν ήταν στατιστικά σημαντικό, σημειώθηκαν αυξήσεις πάνω από 10% στον RFD στα 80 ms 5 λεπτά μετά την παρέμβαση για τα P1 και P3, αλλά παρατηρήθηκε μείωση στον RFD στα 150 και 250 ms. 

Η φυσιολογική δραστηριότητα του μυός vastus lateralis ήταν σταθερή σε όλα τα πρωτόκολλα και χρονικά σημεία (root-mean-square για P1 p = 0,901, P2 p = 0,922 και P3 p = 0,865). 

Συνοψίζοντας, τα διαφορετικά πρωτόκολλα WBV δεν είχαν αξιοσημείωτη επίδραση στην ισομετρική δύναμη έκτασης του γονάτου και τη δραστηριότητα EMG σε υψηλού επιπέδου έφηβους ποδοσφαιριστές. 

Αν και κανένα πρωτόκολλο δεν πέτυχε στατιστική σημαντικότητα, το παρατεταμένο πρωτόκολλο P1 παρουσίασε τη σημαντικότερη επίδραση στη δύναμη και τη φυσιολογική δραστηριότητα.

Συμπερασματικά

Η έρευνα αυτή προσφέρει σημαντικά στοιχεία για την αλληλεπίδραση της ολόσωμης δόνησης με τις φυσιολογικές παραμέτρους των νεαρών αθλητών. 

Αν και τα αποτελέσματα δεν έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των πρωτοκόλλων, οι παρατηρήσεις μας μπορούν να αξιοποιηθούν για την περαιτέρω διερεύνηση και τη βελτίωση της προπόνησης και της αποκατάστασης των αθλητών σε επαγγελματικό επίπεδο. 

Οι προπονητές και οι επαγγελματίες φυσικοθεραπευτές μπορούν να εντάξουν τέτοιες μεθόδους προπόνησης στα προγράμματα τους, προσαρμόζοντάς τις στις ατομικές ανάγκες των αθλητών, με στόχο τη μεγιστοποίηση της απόδοσής τους.

Με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, ανοίγονται νέοι ορίζοντες για την αθλητική αποκατάσταση και βελτίωση, καθιστώντας τέτοιου είδους έρευνες πολύτιμες για την αθλητική κοινότητα.